เมตตาเหมาะกับใคร

เมตตาจะเหมาะกับคนโกรธง่าย...
เห็นนักการเมืองก็หงุดหงิด, เห็นพ่อแม่ก็หงุดหงิด, ข้อความยาวหน่อยก็หงุดหงิด  เป็นต้น.

แต่เป็นกรรมฐานที่ฝึกยากประมาณหนึ่ง เพราะเข้าใจยาก... คุณจะอธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้ยังไงว่า คุณรักทุกคนเท่ากันหมดเลย คุณรักลุงโฉลก รักอาจารย์พิริยะ รักธนาธร รักลุงตู่ รักทักษิณ รักพระมหากษัตริย์ รักมด รักปลวก รักพ่อแม่ รักเท่ากันหมดเลย.

จะเห็นว่าไม่ง่ายเลย.

เพราะฉะนั้นโดยมาก พระท่านมันจะให้เริ่มที่ลมหายใจ เพราะเป็นของหาง่าย เข้าใจง่าย กระทบจมูกอยู่ตลอดเวลา มีความสุขได้ง่ายๆ.

ถ้าจะเอาหลักการของสมาธิ, คลิปนี้ดี, รู้จักพอเพียง พอใจเท่าที่มี รู้จักสละ รู้จักปล่อยวาง

อย่างรูปปก เป็นรูปดวงนิมิต คนนั่งกรรมฐานเขาก็พอใจสุดๆ มีความสุขอยู่แค่เห็นดวงนิมิตนี้ มีความสุขมากจนไม่รู้อย่างอื่นเลยรู้แต่ดวงนี้ พอเพียงอย่างนี้.❤️
😊🧘🙏

https://youtu.be/BNAcplL6UuM?si=ctswMS_uSQ8hby3O

ฝึกเมตตาบ้านๆ

#ฝึกเมตตาบ้านๆ

เริ่มจากอะไรง่ายๆก็ได้ครับ เอาน้ำเปล่า 3 แก้วขึ้นหิ้งทุกวัน, แล้วก็ยิ้มไปด้วย, ดีใจที่ทำสำเร็จ.

สังเกตความสุขตรงนี้ แล้วทำความสุขตรงนี้ให้มากขึ้นๆ จากการถวายน้ำอย่างเดียวทุกวันนี่แหละ. จากนั้นก็สังเกตความสุขอย่างอื่นๆ (จะเห็นว่ามีความแตกต่างกัน ความสุขจากการทำบุญจะประณีตสงบ นุ่มลึกกว่า ความสุขปกติ, แต่เราไม่ได้เลือกความสุขที่จะแผ่ให้คนอื่นนะ ขอแค่พอมีความสุขก็พอ  สุขอะไรก็ได้).

พอเราชินกับการเห็นความสุขในตัวเราแล้ว, เราก็คิดไปว่าเราจะมีจิตอยากให้คนอื่นมีความสุขอย่างนี้ โดยเริ่มจากคนที่เราเคารพมากที่สุดที่ยังมีชีวิตเพศเดียวกันกับเราก่อน เช่น ถ้ารักอาจารย์พิริยะก็แผ่ให้อาจารย์พิริยะ.

พอความสุขมันแนบแน่น รู้สึกว่าความสุขที่เราปรารถนาให้เรากับปรารถนาให้อาจารย์พิริยะเท่ากันแล้ว, ค่อยทำแบบเดียวกัน ในคนที่เป็นกลางๆ, ที่รัก, และท้ายสุดคือคนที่เป็นศัตรู.

การฝึกเห็นความสุขแล้วน้อมไปอย่างนี้ ทำทั้งวัน, แต่จะได้ผลเยอะที่สุดตอนนั่งสมาธิ ถ้านั่งถูกวิธี.

ศัพท์เกี่ยวกับการเรียน

อุคฺคห #ไม่เท่ากับ ศึกษา/เรียน ในภาษาปัจจุบัน.

สิกฺขา #ไม่เท่ากับ ศึกษา/เรียน ในภาษาปัจจุบัน.

ฟังแล้วเข้าใจ = ศึกษา/เรียน ในภาษาปัจจุบัน.

อุปสงฺกมิ =ไปเข้าค่าย / คอร์ส.

ปยิรุปาสติ = ไปฟังแล้วทรงจำ.

โสตาวธานํ = ฟังแล้วทรงจำ.

อุคคห = อุทฺเทสํ โสตาวธานํ (ฟังแล้วทรงจำหัวข้อ หรือ ถ้าจำไม่ได้ทันทีก็ท่องซ้ำๆ จนกว่าจะปรากฏที่ใจ).

ปริปุจฺฉา = อฏฺฐกถํ ปริปุจฺฉา (สอบถามเนื้อหาแห่งอุทเทสที่ท่องไว้).

สิกฺขา = ฝึกฝนกุศลจิตที่ประกอบด้วยปัญญา ด้วยการออกจากกามคุณ 5 และออกจากอกุศลธรรมที่เป็นไปในกามคุณ (เพราะกามคุณ 5 ที่กระทบทวารเป็นอัพยากตฝึกฝนไม่ได้ และอกุศลก็ฝึกฝนไม่ได้ เพราะเป็นไปในกามคุณ 5).

เล่มตำรา = กามคุณคือสี ที่กระทบจักขุทวาร.

ตัวอักษรที่ปรากฏทางสุทธมโนทวาร = อุคคหนิมิต.

เมื่อสังวรจักขุนทรีย์ในคันถปลิโพธ ด้วยการทรงจำทางสุทธมโนทวาร จิตจะถึงความไม่ซัดส่าย ยังให้เกิดอวิปฏิสาร ปราโมทย์ ปีติ ปัสสัทธิ สุข สมาธิ, หลังจากนั้นคันถธุระจึงจะง่าย เพราะไปต่อกรรมฐานอื่นๆก็ง่ายแล้ว.

ความกตัญญู

คนที่ปฏิบัติไม่ถึงระดับ จะเข้าใจความกตัญญู

เป็นอัตตาตัวตนว่า "เขามีคุณเพราะเขาเคยกระทำแล้วให้เรา"

ซึ่งทำให้ความกตัญญูไม่มีความรอบคอบ

ไม่แยกแยะตรงกับสภาวะจริงๆ บ่อยๆ กตัญุตกรรม

ก็จะไม่ประกอบด้วยปัญญา มีผลน้อย,

แต่ถ้าปฏิบัติได้ถึงความบริสุทธิทั้ง 2 ฝ่าย

ความกตัญญูจะเป็นไปตามสภาวะในทักขิณาวิภังคสูตร คือ

สภาพที่เป็นคุณประโยชน์มากๆ ขึ้นไปมีเท่าไหร่

ถ้าผู้รับมีคุณธรรมพอจะระลึกถึงธรรมนั้น แม้ไม่เคยเจอ

ไม่เคยรับอะไรจากคนๆ นั้น ไม่เคยเจอสิ่งๆนั้นเลย

ก็เป็นการระลึกที่ยอดเยี่ยมกว่าการกตัญญู

ต่อผู้ที่มีคุณธรรมต่ำกว่าแม้เคยกระทำต่อกันเป็นพันๆ ครั้ง.

เหมือนพระนิพพาน ไม่เคยเจอเลย แต่พอระลึกถึงได้ครั้งหนึ่ง

กลับยอดเยี่ยมกว่าการให้ทานในสงฆ์.

หรืออย่างพระสารีบุตร ที่ระลึกถึงพระพุทธเจ้า บ่อยกว่าพ่อแม่ เป็นต้น.

การร้องทำนองเพลงที่ใจนึกถึงธรรมะ สมควรอยู่, แต่การร้องธรรมะที่ใจนึกถึงทำนองเพลง ไม่สมควร

การร้องทำนองเพลงที่ใจนึกถึงธรรมะ สมควรอยู่, แต่การร้องธรรมะที่ใจนึกถึงทำนองเพลง ไม่สมควร
https://wiki.sutta.men/ฟุตโน้ต:541:99
---------------
อวิสูกภูตสฺส คีตสฺส สวนํ กทาจิ วฏฺฏติ ฯ ตถา หิ วุตฺตํ ปรมตฺถโชติกาย ขุทฺทกฏฺฐกถายํ ธมฺมูปสญฺหิโต คีโต วฏฺฏติ คีโตปสญฺหิโต ธมฺโม น วฏฺฏตีติ พฺรหฺมชาลจูฬหตฺถิปโทปมอุโปสถสุตฺตฏีกา ฯ
https://sutta.men/?th.r.541.100.2.0
อุปสญฺหิตํ แปลว่า ทำให้เป็นอารมณ์ ตาม สีลกฺขนฺธวคฺค,อฏฺฐกถา 335 ปณฺเณ อจิรวตีนทีอุปมากถา
https://sutta.men/?th.r.67.335…ปสญฺหิ#hl

ยุคนี้เบาแล้ว

ยุคนี้เบาแล้ว ย้อนไปก่อนจะมีพระพุทธเจ้า 

ดูประวัติศาสตร์โลกก็ได้โหดร้ายขนาดไหน, เดี๋ยวพอหมดยุคของพระพุทธเจ้านะ 

โคตรหนักแน่นอน 😊 

ไม่งั้นจะมีคน ยอมโดนหาว่าบ้าแล้วก็ทิ้งชีวิตปฏิบัติธรรมหรอ มันมีเหตุให้เห็นอยู่🧘

ปฐมนิพพานปฏิสังยุตตสูตร เป็นเรื่องของการบวกเลขครับ มักจะมีคนบวกเลขผิดกับสูตรนี้.

ปฐมนิพพานปฏิสังยุตตสูตร เป็นเรื่องของการบวกเลขครับ มักจะมีคนบวกเลขผิดกับสูตรนี้.

เอาตามสูตรง่ายๆเลยครับ ไม่ต้องหาหลักฐานเยอะ, สอนให้เขาแค่บวกเลขให้เป็น ท่องจำบาลีให้เป็น ทำสมาธิให้เป็น เดี๋ยวก็เข้าใจเองครับ.

อายตนะ 12 ก็ลบ อายตนะ 10 อย่างแรก กับ ⅓ ธัมมายตนะเฉพาะที่เป็นรูป เพราะในสูตรนี่เองบอกว่า ต้องเป็นอายตนะที่ไม่มีธาตุดิน เป็นต้น

อายตนะอีก 1 มนายตนะ และ ⅔ ธัมมายตนะ ก็ตัดออกไปอีก 1 ⅓ เพราะในสูตรนี้เองก็บอกว่า ต้องไม่มีอารมณ์เป็นที่ยึดเหนี่ยว (อนารัมมณะ) ฉะนั้น มนายตนะที่มีธัมมายตนะเป็นอารมณ์ โดนตัดออกไป 1 และธัมมายตนะอีก ⅓ ที่มีอารมณ์เป็นธรรมยตนะได้ด้วยก็ถูกตัดออกไป

ฉะนั้น เหลืออายตนะ ⅓ ก็คือ ธัมมายตนะ คือ นิพพาน  ที่เป็นอารมณ์ของมรรคจิต ผลจิตได้อย่างเดียว แต่รับรู้อารมณ์ไม่ได้, ไม่เป็นคติ ไม่มีฐิติ ไม่มีจุติ ไม่มีอุปัตติ เป็นต้น ตรงตามพระสูตรเดียวกันนี้ทุกประการ.

เพราะฉะนั้น คนที่ไปแปลว่าเป็นดินแดน แสดงว่าไม่รู้จักอายตนะ 12 ก็ให้เขา เข้าฌาน 4 แล้วไปท่องอายตนะ 12  จะได้มาทำวิปัสสนาญาณวิชชา แยกนามรูปให้ถูกตามคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า วิชชาจรณสัมปันโน.

คือถ้ายังบวกเลขผิด แล้วไม่ทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้าให้ครบด้วย ก็ไม่มีวันบรรลุหรอกครับ.