นับถือพระอริยะที่ได้ฌานได้วิปัสสนา ทรงจำพระไตรปิฎกบาลี.
จำเป็นภาษาบาลี เพราะเป็นสาธารณโภคี มีประโยชน์ต่อทิฏฐิสามัญญตา อันเป็นบ่อเกิดของสาราณียธรรมที่เหลือ ก่อให้เกิดความสามัคคีในหมู่พุทธบริษัท.
ฟังพระไตรปิฎกอรรถกถาตามหลักเนตติปกรณ์ ปฏิสัมภิทามรรค วิสุทธิมรรค โดยฟังด้วยสุตมยญาณ คือ ฟัง จำ ใช้ปัญญาทำความเข้าใจ ในธรรมะ 16 ประการ ให้ชำนาญจนเป็นญาณอันวิสุทธิ. เมื่อฟังอาจริยวาท ต้องถามหาบาลีจากอาจารย์นั้นๆ เสมอว่าหยังลงในพระบาลีสูตรไหน? ต้องตามหาบาลีนั้นให้เจอและตรวจสอบความเหมาะสมทุกอักขระ.
อ่านเก็หมือนกับฟัง.
พูดตามพระไตรปิฎก อรรถกถา เป็นเหตุเป็นผลเป็นลำดับปฏิจจสมุปบาท มีหลักฐานบาลีตามหลักมหาปเทส เข้าใจและมีหลักฐานทุกอักขระแล้วค่อยพูด.
เขียนก็เหมือนกับพูด.
