อุปาทานในปฏิจจสมุปบาท คือ โลภะในชวนะดวงที่ 2-7, กัมมภพที่สัมปยุต จึงเป็นปัจจัยให้มี ชาติ คือ ปฏิสนธิ (อุปปัตติภพ)

อุปาทานในปฏิจจสมุปบาท คือ โลภชวนอาเสวนปัจจยุปปันนจิตตุปบาท ที่มีปฏิสนธินานักขณิกกัมมปัจจยสัมปยุตคอยเป็นปัจจัยแก่ปฏิสนธิในภพต่อๆ ไป, ได้แก่ โลภะในชวนะดวงที่ 2-7 ของโลกิยสุทธมโนทวารวิถีนั่นเอง.

ที่ตำราอภิธรรมต้องพูดถึงขั้นวิถีจิตก็เพราะต้องเอาไปอธิบายปฏิจจสมุปบาท ตรงที่ท่านเอาอดีตเหตุมาขยายในปัจจุบันเหตุว่าอุปาทาน เป็นปัจจุบันเหตุของภพ ที่เป็นอนาคตผล เพราะชวนะที่ 1 มีแต่ทิฏฐธัมมนานักขณิกกัมมสัมปยุต ไม่มีปฏิสนธินานักขณิกกัมมสัมปยุต.

ด้วยเหตุนี้แหละ ที่วิสุทธิมรรค จำเป็นต้องพูดถึงวิถีจิตบ่อยมากๆ เพราะต้องใช้พิจารณาในปัจจยปริคคหญาณขึ้นไป เวลาพิจารณาปฏิจจสมุปบาท.